شناسایی سطح اخطار روسازی جاده‌های جنگلی و مدیریت آن با استفاده ازالگوریتم ژنتیک

ارزیابی وضعیت روسازی جاده‌های جنگلی و مدیریت بهینه هزینه نگهداری روسازی جاده‌های جنگلی به‌عنوان مهم‌ترین بخش از مدیریت یک جاده جنگلی محسوب می‌شود، حال آن‌که تخصیص بهینه هزینه در طول مدت استفاده از جاده بسیار دشوار است. بررسی وضعیت روسازی نیازمند تجهیزات خاصی است که به‌طور معمول به‌دلیل هزینه زیاد و عدم دسترسی به این نوع تجهیزات، کمتر مورد توجه قرار می‌گیرد. از این‌رو باید از تکنیک‌هایی استفاده شود که بتوانند روابط خطی و غیرخطی زوال سطح روسازی را ارزان‌تر و سریع‌تر مدل‌سازی کنند. در پژوهش پیش‌رو کاربرد تکنیک الگوریتم ژنتیک در شناسایی سطح اخطار روسازی جاده‌های جنگلی و برنامه‌ریزی ترمیم و نگهداری روسازی بررسی شد. بدین‌منظور شبکه جاده‌های جنگلی حوزه غرب هراز به‌طول حدود 50 کیلومتر شامل پنج سری درنظر گرفته شدند. شناسایی سطح اخطار روسازی و ارایه یک برنامه ترمیم و نگهداری برای شبکه روسازی مذکور در طول یک دوره طرح پنج‌ساله و برمبنای برنامه‌ریزی یک‌ساله ارایه شد. نتایج نشان داد که مناسب‌ترین سطح هشدار خرابی بیرون‌زدگی برابر با پنج سانتی‌متر و برای شیارشدگی 10 سانتی‌متر بود. با برنامه‌ریزی و انجام منظم فعالیت‌های ترمیم و نگهداری، هزینه‌ها حداقل 25 و حداکثر 73 درصد در طول دوره طرح برنامه نسبت به سال اول کاهش یافتند که این موضوع اهمیت فعالیت‌های مستمر تعمیر و نگهداری و لزوم به‌کارگیری تکنیک‌های نوین را در برنامه‌ریزی نگهداری روسازی نشان می‌دهد.